این سیاره علاوه بر مریخ به نام سیاره سرخ هم نامیده می‌شود که دلیل آن سطح قرمز آن است.
مریخ یک سیاره صخره‌ای با اتمسفری نازک است. سطح این سیاره دارای مشخصات زمین‌شناختی مشابهی به کره زمین و قمر آن، ماه است از قبیل آتش‌فشان، صحرا، دره، کوه. این سیاره دارای مرتفع‌ترین بلندی منظومه شمسی است: کوه الیمپیوس با ۲۸ کیلومتر ارتفاع، معادل سه‌برابر ارتفاع کوه اورست.
بزرگ‌ترین تنگه (کنیون) منظومه شمسی هم با نام والس مراینر در این سیاره قرار دارد. علاوه بر این تشابهات زمین‌شناختی بازه‌های زمانی چرخشی و دوره‌های فصلی این سیاره هم شبیه به وضعیت موجود در زمین است.
تا پیش از اعزام مراینر ۴ به مریخ، گمان می‌رفت که آب به حالت مایع در سطح این سیاره وجود دارد. این نظریه بر پایه تغییرات دوره‌ای در تاریک و روشن بودن رنگ لکه‌های موجود در سطح مریخ ارائه شده بود.
در آن هنگام گمان می‌رفت که تاریک و روشن بودن سطح مریخ به خاطر وجود دریاها و قاره‌ها است.
برخی دیگر حتی بر این باور بودند که این روشن و تاریک بودن رنگ سطح مریخ به خاطر وجود کانال‌های انقال آب است. بعدها ثابت شد این خطور اصلا وجود خارجی ندارند و دلیل مشاهده آن‌ها خطای دید اعلام شد. با همه این‌ها، مریخ هنوز پس از زمین محتمل‌ترین سیاره برای داشتن آب و حتی حیات به شمار می‌رود.
مریخ دو قمر دارد، فوبوس و دیموس که بسیار کوچک هستند و شکل فضایی نامتقارنی دارند. مریخ با چشم غیرمسلح از سطح کره زمین دیده می‌شود.
